Struktura Krležinih Zastava – Stanko Lasić

Stanje proizvoda: izvrsno, kao novo.

Metodološka pretpostavka mojeg istraživanja sastoji se u hipotezi da »Zastave označuju posve novu fazu u Krležinu romanesknom stvaranju. Točnije, tek se u roma nesknoj naraciji tog tipa mogao do kraja izraziti onaj pri. jelom koji se u općem Krležinu percipiranju, pa prema tome i u njegovu artističkom percipiranju, zbio, vjerojatno, u prvim godinama Drugog svjetskog rata: jedinstveni i cjeloviti čovjek je fikcija, jedno JA dosiže do svoje istine ako ima sposobnosti (i hrabrosti) da svoje skupove opreka živi istodobno, ne ukidajući ih, nego trajući kao DVOJNIK: stvarnost i san, ideja i besmisao, akcija i meditacija, ljubav i praznina, vjera i skepsa, prisutnost i odsutnost, Evro- pa i Balkan, sloboda i nasilje, egzistencija i bitak. Tu egzi stencijalnu antitetičnost nalazimo kod Krleže i ranije. Sa- mo u zametku. Ona se nikada prije »Zastava nije probila do svoje čistoće. U prvom redu zbog toga što je dualitet lako prihvatiti kao teoretski postulat, ali izuzetno tjeskobno kao rastvorenu ranu. On obično biva ukinut raznim prividnim, često trajno prihvaćenim sintezama. Elegentne ili mračne samoobmane. Ako uzmemo kao polaznu točku razmišljanja o Krleži da je opreka, antiteza, sâmo ishodište Krležina strukturiranja svijeta, onda možemo konstatirati da je on pokušavao naći rješenje – oslobađajući se opsesionantne prisutnosti i teze i antiteze u totalnom pri- hvaćanju jedne opreke, u mišljenju opreka, u artističkom svođenju opreka na mjeru. Paroksizam, analitičnost, estetičnost – tri su faze na Krležinu putu k samom sebi..