Muzika kroz vekove – Luciano Alberti

Stanje proizvoda: vrlo dobro. Naslovnica posebno uvezena radi zaštite.

Autor knjige Muzika kroz vekove, Lučano Alberti, pripada grupi mladih italijanskih muzikologa i muzičkih istoričara. Roden je u Banjo a Ripoli kraj Firence 25. decembra 1931. godine. Studirao je na fakultetu u Firenci kod istaknutog italijanskog muzičkog istoričara Fausta Torefranke (Fausto Torrefranca), pa je i nagrađen za svoj rad Scenografija italijanske opere od baroka do neoklasicizma.

Neko vreme se bavio muzičkom kritikom (1956 63). Kasnije je postao direktor Gradskog pozorišta (Teatro comunale) u Firenci i poznatog festivala Maggio musicale fiorentino. Uzimao je učešća u postavljanju retko izvođenih opera na festivalima u Firenci i drugde. Objavio je knjigu Čuda muzike (1965) i mnogo članaka i priloga u muzičkim časopisima i specijalizovanim enciklopedijama. U svojoj knjizi Muzika kroz vekove Alberti ne želi da stvori jednu od istorija muzike, kakvih u svetu ima na desetine i desetine.

U tim se istorijama muzike nižu činjenice mehanički jedna za drugom, podaci teku hronološki neumitno hladno i objektivno, karakteristike epoha i pojedinih stvaralaca pretaču se iz jedne knjige u drugu po utabanoj tradiciji do zamora. Alberti tu vrši prodor. Ne zadovoljava se opštim klasifikacijama, već pojedina razdoblja posmatra iz ličnog ugla i propušta kroz ličnu prizmu. Traži neistražena međusobna prožimanja i uplive između pojedinih epoha i dolazi često do originalnih zaključaka. Njegov stil je žustar, oštar i veoma često polemičan, što ga čini veoma dinamičnim. U tome Alberti izgleda kao pravi naslednik svoga učitelja Torefranke. On ne čeka na sud istorije o savremenim muzičkim stvaraocima, već i njih uključuje u svoju knjigu određujući i svoje stavove prema njihovim zvučnim tvorevinama. Ništa novo njemu nije nedokučivo, strano ili tajanstveno. On radoznalo traži informacije o tehničkim i teoretskim preduslovima u savremenim strujanji- ma u svetskoj muzici i smelo ulazi u okršaj i ocenu.