Maja bilježi događaje u svom kvartu, od nestašica hrane i vode do granatiranja i gubitaka, dok istovremeno opisuje porodične odnose, susjede i male trenutke radosti. Njen humor i naivnost omogućavaju distancu od užasa, razotkrivajući apsurd rata i licemjerje ideologija. Kroz njene oči pratimo kako se stanovnici prilagođavaju “poremećenim vremenima”, od humanitarne pomoći do pokušaja očuvanja normalnosti. Maja bilježi priče o konačarima, ljudima koji privremeno borave u tuđim stanovima, često bježeći od opasnosti, što odražava nestalnost i nesigurnost života u opsadi. Njen dnevnik postaje hronika zajednice koja se bori da očuva ljudskost, ali i svjedočanstvo o gubicima i promjenama koje rat donosi. Roman istražuje teme preživljavanja, identiteta i otpora kroz suptilnu ironiju i dječju perspektivu, koja raskrinkava društvene i političke maske.