Golać na urvini je znanstvenofantastični roman u istoj mjeri koliko je i gorko humorna alegorija, što se postupno uobličava u društvenu kritiku, u satiru ostvarenu sredstvima jedne čudne mješavine snovitog i realnog u istom – u osnovi košmarnom kontekstu.

Priča kaže da su braća Arkadij (1925-1991) i Boris (1933) Natanovič Strugacki počeli da pišu naučnu fantastiku zbog opklade u flašu pića. Kako god bilo, njen rezultat ostavio je dubok trag u svetskoj naučnoj fantastici. Nekoliko prvih knjiga (romani “Zemlja purpurnih oblaka” iz 1958, “Put u Amalteju” iz 1960, “Stažeri” iz 1962. i zbirka “Šest šibica” iz 1960) slede obrazac Jefremovskog optimističkog puta ljudi u svemir i borbe sa nepovoljnim uslovima na novim planetama. Zbirka priča “Povratak” (u drugom izdanju njen naslov će biti “Podne: dvadeset drugo stoleće”) iz 1962, najavljuje teme kojima će se autori nadalje baviti, kao i osnovni ton pripovedanja, a ovaj je poprilično mračan.