Roman o jednom duboko ranjenom društvu, prepuštenom živom blatu postkolonijalne stvarnosti.

Pisac Bagdadskog pričešća otkriva nam mnoge nepoznanice o sudbini brojnih etnokonfesionalnih grupacija hrišćana koje vekovima nastanjuju Srednji istok. Ove drevne hrišćanske zajednice, kako primećuje i prevodilac u pogovoru, „očuvale su svoju neobičnu narodnost“, a njihovi savremeni izazovi i protivrečnosti ogledaju se u ovom romanu kroz odnos dvoje glavnih junaka – starog Jusefa, pripadnika odlazeće generacije koja je u Iraku doživela i srećne godine, i njegove rođake Mahe, mlade studentkinje i pripadnice novog naraštaja koja usled tragičnih ratova, narastajućeg terorizma i pogubnog zapadnjačkog uplitanja vidi smisao svog života u napuštanju domovine svojih predaka.

Sav besmisao iračko-iranskog rata, odmazde zapadne koalicije, američke okupacije i građanskog rata koji je usledio prelama se u ovoj potresnoj priči kroz svakodnevni život jedne iračke hrišćanske porodice tokom poslednjeg dana oktobra 2010. godine, kada je u bombaškom napadu stradala katedrala Gospe od Spasa u Bagdadu i odnela mnoge živote vernika koji su se u njoj zatekli.